MIRAGE 35309 1:35 OT-134 / T-26C [Russian Flamethrower Tank]

T-26 to sowiecki czołg lekki z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej.

Pierwsze prototypy tego pojazdu powstały w 1931 roku, a wóz wszedł do służby 1931-1932 roku.

W toku produkcji, wraz z wersjami pochodnymi i pojazdami specjalistycznymi, powstało ok. 12.000 wozów tego typu!

Masa bojowa czołgu T-26 w wersji podstawowej dochodziła do 8,2 ton.

Napęd zapewniał pojedynczy, 12-cylindrowy silnik gaźnikowy GAZ o mocy do 90-91 KM.

Uzbrojenie podstawowe składało się z pojedynczej armaty kal. 45 mm wz.1932 albo wz.1934 oraz 1 do 3 karabinów maszynowych DT kal. 7,62 mm.

Wóz T-26 był w swej istocie daleko idącym rozwinięciem brytyjskiego czołgu Vickers 6-Ton. Pojazd stanowił też podstawowy, sowiecki wóz wsparcia piechoty w latach 30. XX wieku oraz w początkowym okresie II wojny światowej.

Warto również pamiętać, że pierwsze prototypy wozu oraz pierwsze partie produkcyjne posiadały dwie wieże (T-26 modele 1931 i 1932), dopiero od 1933 r. wytwarzano czołg w wariancie jednowieżowym z armatą kal. 45 mm jako uzbrojeniem głównym.

W toku produkcji powstało kilka wariantów T-26 oraz wersji specjalistycznych, wśród nich między innymi: T-26 model 1938 (wersja z nową wieżą, posiadającą pochyłe ściany), ChT-130 oraz ChT-133 (wozy specjalistyczne z miotaczami ognia) czy wóz ST-26 (czołg mostowy).

Wozy T-26 wzięły udział w licznych konfliktach z lat 30. XX wieku, wśród których można wskazać chociażby incydenty graniczne w Mandżurii z lat 1934-1945 czy wojnę domową w Hiszpanii (1936-1939).

Czołgi tego typu zostały też użyte na niemałą skalę w czasie agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku, w toku wojny zimowej (1939-1940), jak również w toku wojny z Japonią w latach 1939-1940. Na wielką skalę użyto ich również w początkowej fazie wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 roku.

Warto dodać, że można spotkać opinie, iż najnowsze wersje T-26 (na przykład model 1938 czy 1939) nie ustępowały znacząco niemieckim czołgom w toku operacji Barbarossa czy Tajfun.

OT-134 był radzieckim czołgiem – mobilnym miotaczem ognia z okresu II wojny światowej.

Długość wozu wynosiła 4,6 m, przy szerokości kadłuba rzędu 2,44 metra.

Czołg był napędzany pojedynczym silnikiem GAZ o mocy maksymalnej do 91 KM.

Prędkość maksymalna na drodze dochodziła do 30 km/h.

OT-134 był ostatnim, a czwartym z kolei, wariantem czołgu z miotaczem ognia bazującym na wozie T-26. W przypadku OT-134 za podstawę do jego budowy przyjęto czołg jednowieżowy T-26 mod.1939.

W stosunku do swych poprzedników (np. OT-26) różnił się zastosowaniem zupełnie nowego i stosunkowo niewielkiego miotacza ognia, opracowanego w 1940 r., który mógł zostać zamontowany w przedniej części kadłuba.

W efekcie tego, OT-134 zachował typowe uzbrojenie artyleryjskie dla czołgów T-26 (armatę kal. 45 mm) umieszczone w nowej wieży, ale otrzymał tez miotacz ognia umieszczony właśnie w przodzie kadłuba.

Stosunkowa niewielka liczba tych pojazdów została wyprodukowany w 1941 r. i wzięła udział w początkowym okresie wojny niemiecko-radzieckiej.