Woroszyłowiec to radziecki, ciężki transporter gąsienicowy z okresu II wojny światowej.
Pierwsze egzemplarze tego pojazdu pojawiły się w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1939-1942 w zakładach w Charkowie oraz Stalingradzie.
Pojazd był napędzany silnikiem W-2W o mocy do 375 KM.
Prace nad ciągnikiem Woroszyłowiec rozpoczęły się już w 1935 roku, kiedy to radzieckie siły zbrojne zleciły fabryce w Charkowie opracowanie nowego ciągnika gąsienicowego przeznaczonego zarówno do holowania ciężkiej artylerii w terenie, jak również do ewakuacji uszkodzonych czołgów z pola walki.
Fabryka poradziła sobie z zadaniem stosunkowo szybko, a do napędu nowego pojazdu wykorzystano silnik W-2W o sporej mocy, niemal ten sam co wykorzystany w czołgach T-34.
Pierwotnie (w latach 1939-1941) za produkcję odpowiadały zakłady w Charkowie, a od 1941 do 1942 – fabryka w Stalingradzie.
Ciągniki Woroszyłowiec były wykorzystywane przez Armię Czerwoną do końca II wojny światowej. Niewielka ich liczba służyła także w jednostkach Ludowego Wojska Polskiego.