Jagdtiger był niemieckim, ciężkim niszczycielem czołgów z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1943 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1944-1945, kończąc się wytworzeniem jedynie 88 wozów.
Jagdtiger był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 230 P30 o mocy 700 KM.
Jego uzbrojenie podstawowe stanowiła potężna armata PaK 44 L/55 kal. 128 mm oraz 1 karabin maszynowy MG34 lub MG 42 kal. 7,92 mm.
Jagdtiger powstał w zakładach Henschel w związku ze zleceniem przez Urząd Uzbrojenia Rzeszy z sierpnia 1943 roku na pojazd mogący być uzbrojony w nową armatę kal. 128 mm.
Nowy pojazd oparto o zmodyfikowane podwozie czołgu Pzkpfw VI Ausf. B (Tiger II).
Ostatecznie powstał najcięższy pojazd pancerny II wojny światowej o masie aż 75 ton, z uzbrojeniem mogącym niszczyć nieprzyjacielskie czołgi na dystansie nawet 3500-4000 metrów oraz świetnie opancerzony.
Jednocześnie cechował się fatalną manewrowością, bardzo niską prędkością maksymalną, zdecydowanie za słabym silnikiem i wysoką podatnością na usterki – zwłaszcza skrzyni biegów.
Niszczyciele czołgów Jagdtiger służyły w dwóch batalionach ciężkich niszczycieli czołgów o numerach: 512 i 653, od września 1944 roku, walcząc przede wszystkim na froncie zachodnim.