EDUARD 11137 1:48 Du doch nicht!

EDUARD 11137 1:48 Du doch nicht!

Limitowany zestaw samolotów niemieckiego asa z I wojny światowej Ernsta Udeta i jego Albatrosa D.V, Fokkera Dr.I i Fokkera D.VII w skali 1/48.

części plastikowe: Eduard
opcje znakowania: 7
kalkomanie: Eduard
Części PE: tak, wstępnie pomalowane
maska malarska: tak
części z żywicy: tak, podłoga kokpitu, siedzisko i figura

Fokker D.VII to niemiecki, dwupłatowy myśliwiec o konstrukcji mieszanej (sklejka, płótno, aluminium) z końcowego okresu I wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w styczniu 1918 roku, a w maju tego samego roku samolot wszedł do służby liniowej.

Fokker D VII szybko wykazał swą wyższość nad samolotami aliantów. Posiadał większe przyspieszenie i większy pułap, co w połączeniu z bardzo dobrymi przyrządami do sterowania sprawiło, że piloci niemieccy byli w stanie pokonać 565 maszyn aliantów w sierpniu 1918r.

Zaprojektowany przez Reinholda Platza, D VII został wybrany spośród wielu innych projektów podczas konkursu miedzy styczniem-lutym 1918r. Sam baron Manfred von Richthofen (znany jako "Czerwony Baron") oblatywał prototyp oznaczony kodem V11. Wypowiadał się on później, ze samolot jest łatwy w nawigacji, posiada dobrą prędkość wznoszenia i jest dostosowany do lotów "pikujących", w których Fokker okazał się twardy jak kamień. Inni piloci podkreślali także dobrą widoczność z kabiny.

Warto zaznaczyć, iż na Fokkerze D.VII latał min. Herman Goring, który odniósł na nim wiele zwycięstw powietrznych.

O jakoci maszyny, może świadczyć fakt, że była produkowana, aż do 1926 roku.

Niemiecki samolot myliwski Fokker Dr.I z okresu I Wojny Światowej. Dzieło Anthonego Fokkera oraz Reinholda Plata. Samolot był niemiecką odpowiedzią na pojawienie się brytyjskiego myśliwca Sopwith Triplane.

Fokker Dr.I cechował się fantastycznymi możliwościami manewrowymi, bardzo wysoką prędkocią wznoszenia oraz osiągał zdecydowaną przewagę w walce kołowej z samolotami dwupłatowymi.

Cechował się jednak niską prędkocią maksymalną (165 km/h), co po częci wynikało również z zastosowania słabego silnika o mocy 110 KM.

Pierwsze egzemplarze przedprodukcyjne (oznaczone symbolem V.5) były testowane przez wybitnych niemieckich pilotów: Wernera Vossa oraz Manfreda von Richthofena, noszšcego przydomek Czerwony Baron.

To ten ostatni rozsławił ten model samolotu odnosząc na nim wiele zwycięstw.

Seryjne samoloty Fokker Dr.I służyły na froncie od padziernika 1917 r. do końca wojny. W sumie wyprodukowano 320 egzemplarzy.

Dane techniczne:

prędkość maksymalna: 165 km/h;

prędkość wznoszenia 5,7m/s,

pułap maksymalny 6095m,

uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Spandau kal.7,92mm, strzelające przez śmigło.

Albatros D.V to dwupłat konstrukcji drewnianej z przednią częcią kadłuba osłonięta blachą aluminiową.

Wersja D.V niewiele się różniła od swojego poprzednika serii D.III, głównie przekrojem kadłuba - D.V miał kadłub eliptyczny, dzięki czemu był lżejszy o ok. 50 kg.

Inaczej rozwiązano konstrukcję napędu lotek. Te niewielkie zmiany wydawały się tak małe, że nowego samolotu nawet nie przetestowano.

Przy wyprowadzaniu samolotu z lotu nurkowego, dolny płat D.V miał tendencję do częstego urywania się; ta wada nie została wyeliminowana do końca wojny.

Wersja D.Va była mocniejsza, ale i cięższa. Zbudowano ok. 900 sztuk samolotów Albatros w serii D.V.

Dane techniczne:

prędkość maksymalna: 186 km/h;

prędkość wznoszenia 4,2 m/s,

pułap praktyczny 5700m,

uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe LMG08/15 kal. 7,92 mm.