REVELL 04869 1:32 FOCKE WULF FW190 F-8

Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakryta kabiną w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej.

Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonony dolnopłat z pracującym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesienią 1937 roku.

Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander.

Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w październiku 1939 roku.

Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku śmigła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwiązania osłon w postaci pierścienia NACA.

Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na początku 1940 roku. Później otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętoci ( z pierwotnej 9.5 m ), przez co stał się o 10km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkoć wznoszenia i poprawiła się zwrotność.

Oznaczono go Fw-190V5g, a wariant z krótszym skrzydłem Fw-190V5k. Pierwszych siedem maszyn serii informacyjnej Fw-190A-0 miało krótkie skrzydło, pozostałe - dłuższe.

Pierwsza jednostka operacyjna wyposażona w Fw-190 - 6./JG 26 stacjonująca w Le Bourget, zgłosiła gotowość operacyjna w sierpniu 1941 roku i już od pierwszego spotkania nowego myśliwca z brytyjskimi Supermarine Spitfire jego przewaga nad nimi stała się widoczna.

Nowy silnik spowodował wydłużenie kadłuba o kilkadziesiąt centymetrów. Ten wariant także pełnił zadania przede wszystkim myśliwskie oraz myśliwca wysokościowego.

Liczne warianty wersji F pełniły zadania myliwsko-bombowe, jako bezpośrednie wsparcia pola walki. W toku całej wojny powstało ponad 20000 egzemplarzy tego jednego z najlepszych myśliwców II wojny światowej.